Köpeğiniz insan yaşına göre kaç yaşında?

Genel kanıya göre uzun yıllardır köpek yaşını insan yaşına çevirmenin en bilinen yolu, 1 köpek yılının 7 insan yılına eşit olduğuydu. Bunun yanında köpek ırkları arasındaki farklılığa göre de kaç insan yılına karşılık geldiğini hesaplamak için farklı yaklaşımlar bulunmaktadır. Ancak, yaşlanma son derece karmaşık bir süreçtir ve önemli bir araştırma alanıdır.

Günümüzde gerek bir insanın gerekse bir hayvanın yaş bilgisi istendiğinde, beklenen cevap doğum tarihinden itibaren geçen yılların hesaplanması ile ortaya çıkacaktır. İşte bu “kronolojik yaş” olarak tanımlanmaktadır. Ancak, yaş ile ilgili farklı bir tanımla daha vardır. Bu da “biyolojik yaş” dır. Biyolojik yaş ise bir canlının gelişimini tanımlamak için hastalık, bilişsel bozukluk, aktivite seviyesi ve son yıllarda tespit edilen genetik belirteçler gibi göstergelerin değerlendirilmesi veya değişikliklerinin incelenmesi esasına göre belirlenmektir. Dolayısı ile kronolojik yaşı belirlemek kolay iken, biyolojik yaşı belirlemek daha zorlayıcıdır ve sürekli değişen faktörlere bağlıdır. İkisi arasındaki fark birçok araştırmaya konu olmaktadır. Özellikle biyolojik yaşı belirlemeye yönelik olarak genetik çalışmalar son yıllarda önem kazanmıştır. Yaşlanma biyolojisi üzerine yapılan araştırmalar, bu değişikliklerin altında yatan hücresel ve moleküler süreçleri ve yaşa bağlı hastalıkların başlangıcına eşlik eden olayları anlamaya odaklanır. Köpek yaşlını hesaplama noktasında da biyolojik yaş dikkate alınmalıdır.

En samimi dostlarımızdan olan köpeklerin yaşları ile ilgili olarak yıllardır kullanılan yaklaşımın değişme zamanı geldi. Wang ve ark. nın köpekten insana yaşlanmanın çevirimi hakkındaki çalışmaları “Cell Systems” dergisinin Temmuz 2020 sayısında yayınlandı. Araştırıcılar, köpeklerin insan yaşına göre düşündüğümüzden çok daha yaşlı olduğunu ortaya koydular. Bunun yanında, organizmalar yaşlandıkça DNA’da meydana gelen kimyasal değişiklikleri esas alarak bir köpeğin yaşını hesaplamak için daha doğru bir formül geliştirdiler.

Dostlarımız yaşamları boyunca sahipleri ile aynı ortamı paylaşır. Bunun yanında muhtemelen aynı standartta sağlık hizmeti alırlar. Köpeklerde insanlar gibi zamanla yaşa bağlı hastalıklara daha duyarlı hale gelir ve benzer gelişimsel yörüngeler izlerler. Bununla birlikte, moleküler düzeyde yaşlanma şekilleri daha karmaşıktır. Araştırmacılar ilk başta yaşlanmanın daha hızlı olduğunu ve daha sonra  yaşlanmanın yavaşladığını tespit etti. Örneğin, 1 yaşındaki bir dişi köpek fizyolojik olarak yavrulayabilecek yaşa gelmiştir. Bunu bilinen formül ile insan yaşına çevirmek doğru bir yaklaşım olmayacaktır. Yapılan çalışmada aslında 1 yaşında olan bir köpeğin biyolojik olarak 30 yaşındaki bir insan gibi olduğunu ortaya çıkarmıştır.

Bir canlının karakteristiğini kodlayan DNA’sı yaşam boyunca çok fazla değişmez, ancak DNA’daki metilasyon işaretleri adı verilen kimyasal işaretler değişir. Bu işaretler genomdaki kırışıklıklar olarak tanımlanır. Bu işaretleri kullanmak bir insanın yüzündeki değişimlere bakarak yaşını tahmin etmek gibidir. Araştırmacılar çalışmalarında hem insan hem de köpeklerde yaşa bağlı metilasyonun büyük ölçüde gelişimsel genlerde gerçekleştiğini buldular. Bu genler özellikle embriyonal, fötal ve çocukluk gelişimini düzenlemek için çalışırlar.  Büyüme tamamlandığında, bir başka deyişle yetişkin olunduğunda bu genler aktif değildir, fakat bir odunun için için yanması gibi çalışmaya devam ederler. Dolayısı bu genlerdeki metilasyon işaretlerinde değişimler devam eder. Bu genlere odaklanan araştırmacılar farklı türlerdeki yaşı ve fizyolojik durumları ölçebilen bir saat modeli geliştirdiler.

Araştırmacılar, birkaç haftalık yavrulardan 16 yaşındaki köpeklere kadar uzanan 104 Labrador Retriever ırkı köpek üzerinde çalıştı ve metilasyon desenlerindeki değişiklikleri insanlarla karşılaştırdılar.  Karşılaştırma neticesinde köpek-insan yaşam evrelerine daha iyi uyan yeni bir formül ortaya koydular.

İnsan eşdeğer yaş = 16 ln (köpek kronolojik yaşı) + 31
ln: e tabanında logaritma (doğal logaritma)

Bu formüle göre 8 haftalık bir köpek yaklaşık olarak 9 aylık bir bebek yaşındadır. Bir Labradorun ortalama 12 yıllık ömrü, bir insanın ortalama 70 yıl olan yaşam beklentisine karşılık gelir.

Tablo 1. Köpek yaşının insan yaşına yaklaşık çevirimi (Wang ve ark. 2020).

Yaşam DönemiKöpek Yaşıİnsan Yaşı
Jüvenil
(Bebeklikten/yavru sonraki ve ergenlikten önceki dönem)
2 – 6 ay1 – 12 yıl
Adolesan
(Ergenlikten büyümenin tamamlanmasına kadar geçen süre)
6 ay – 2 yıl12 – 25 yıl
Yetişkin2 – 7 yıl25-50 yıl
Yaşlı
(Ortalama yaşam süresine kadar geçen dönem)
12 yıl70 yıl

Bu çalışmayı yorumlarken dikkat edilmesi gereken bir nokta olduğunu unutmamalıyız. Araştırmacılar labrador ırkı köpekler ile çalışmışlardır. Mutlaka farklı köpek ırklarında yapılacak araştırmalarda gereklididir. Böylelikle bu saat modeli hakkında daha fazla bilgi toplanabilecektir. Saat yalnızca türler arası yaşlanmayı anlamak için bir araç olarak değil, aynı zamanda veteriner hekimlerin hayvanları tedavi etmek için proaktif adımlar atmaları adına klinik uygulamalarda önemli olacaktır.

Son olarak, köpeğinizle gezerken sizden kronolojik olarak küçük ama biyolojik olarak yaşıt ve belki de daha büyük bir dostunuzla gezdiğinizi göz önünde bulundurunuz.


Kaynak: Wang T, Ma J, Hogan AN, et al (2020) Quantitative Translation of Dog-to-Human Aging by Conserved Remodeling of the DNA Methylome. Cell Syst 1–10. https://doi.org/10.1016/j.cels.2020.06.006

Feromonlar evimizde birlikte kedi ve köpek beslemenin anahtarı mı?

Birleşik Krallık, Lincoln Üniversitesi’nden hayvan davranışı bilimcileri Miriam Rebecca Prior, DVM and Prof. Daniel Simon Mills, evlerde yatıştırıcı feromonların kullanımının hem köpeklerin hem de kedilerin aynı çatı altında yaşadığı mutlu bir evin anahtarı olabileceğini bildirdikleri çalışmaları Frontiers in Veterinary Science dergisinin 2020 Temmuz sayısında yayınlandı. Bu çalışma, iki türün aynı evde yaşarken aralarındaki etkileşimi iyileştirmek için feromon ürünlerinin kullanımını araştıran türünün ilki olmuştur.

kedi, köpek, feromonlar

Bilim insanları çalışmalarında feromonlar dan iki farklı ürünü evlerde kedi-köpek etkileşimleri üzerindeki etkilerini araştırdı. Bu amaç için 6 haftalık bir süre boyunca körleştirilmiş paralel rastgele bir çalışma tasarımı kullanıldı. Çalışma süresince hayvan sahipleri, 10 belirli istenmeyen etkileşim ve yedi belirli istenen etkileşim sıklığı hakkında haftalık olarak rapor verdiler.

Başlangıç ile karşılaştırıldığında tedavi sırasında istenmeyen etkileşimin önemli ölçüde düştüğü saptandı. Toplam istenmeyen ve istenen etkileşim puanlarının her ikisi de zaman içinde önemli değişimler gösterdi; istenmeyen puan azaldı, istenen puan arttı. Bunun yanında, çalışma sonunda kullandıkları iki feromon ürünü arasında önemli bir fark tespit etmediler. Özellikle her iki ürünün kullanılması ile kediyi kovalayan köpek/kedi kaçar; Köpekten saklanan kedi; birbirine dik dik bakan Kedi/köpek; kediye havlayan köpke davranışlarına ciddi bir azalma bildirdiler. Bunun yanında bir üründe aynı odada dostça selamlama ve rahatlama zamanlarında da önemli bir artış olduğunu bildirdiler.

Sonuç olarak, her iki feromon ürünün de aynı evde yaşayan kedi ve köpekler arasındaki ilişkiyi geliştirdiği, bir başka deyişle olumlu etkisi olduğu görülüyor. Kediler ve köpekler en popüler evcil hayvanlardır. Özellikle batı ülkelerinde bu türlerin popülasyonuna ait raporlar bulunmaktadır. Her iki türün bakıldığı-beslendiği hane sayısı da giderek yaygınlaşmaktadır. Her ne kadar elimizde veri olmasa da ülkemizde benzer bir durumun geliştiği kanaatindeyiz. Şüphesiz ki bu çalışma bir başlangıç noktasıdır ve daha birçok yeni çalışmaya gerek vardır.


İleri Okuma: Prior, M. R., & Mills, D. S. (2020). Cats vs. Dogs: The Efficacy of Feliway FriendsTM and AdaptilTM Products in Multispecies Homes. Frontiers in Veterinary Science, 7(July), 1–10. https://doi.org/10.3389/fvets.2020.00399

ALFA-KLOTHO: Köpeklerde kronik böbrek hastalığı tanısına yönelik yeni bir belirteç mi?

Zaman zaman sizlere klinik laboratuvar tanıda yer edinebilecek yeni belirteçler hakkında yapılan çalışmaları aktarmaktayız. Olası yeni belirteçlerden bir tanesi ile ilgili BMC Veterinary Research dergisinin son sayısında Yi et al., 2020 tarafından yapılan “Investigation on urinary and serum alpha klotho in dogs with chronic kidney disease” isimli çalışmanın kıymetli olduğunu düşünüyoruz ve sıcağı sıcağına sizlere kısaca aktarmayı uygun bulduk.

Köpeklerde böbrek hastalıkları sıklıkla karşılaşılan rahatsızlıklardan biridir ve çoğunlukla kronik böbrek hastalığı (KBH) görülmektedir. Glomerular filtrasyon oranın (GFR) düşüşü ile karakterize olan bu hastalığa bağlı olarak ikincil bozukluklar da gelişmektedir; örneğin yüksek oranda hiperfosfatemi ile karakterize renal sekonder hiperparatirodizim. Buna bağlı olarak mineral kemik bozuklukları da ortaya çıkmaktadır ve “KBH-Mineral kemik bozukluğu” şeklinde tanımlanmaktadır. Bu durum, hiperfosfatemi, artmış fibroblast büyüme faktörü (FGF)-23 ve paratiroid hormon seviyeleri ile seyreden renal osteodistrofi ve anormal mineral metabolizması ile karakterizedir.

Klotho geni (α-, β-, ve γ-klotho genleri) ilk olarak farelerde tespit edilmiştir. Klotho proteinlerinin membran ve çözünür formları vardır ve FGF-19, FGF-21 ve FGF-23’ün aynı kökenli FGF reseptörlerine (FGFR’ler) yüksek afiniteli bağlanması için gerekli oldukları için endokrin fibroblast büyüme faktörü (FGF) reseptör komplekslerinin temel bileşenleridir. Membran formu esas olarak böbreğin proksimal ve distal tübüllerinde eksprese edilir. Fizyolojik koşullar altında FGF-23, serum fosfor konsantrasyonlarını azaltmak için parathormon (PTH) ve 1,25-dihdroksikalsiferol (aktif Vitamin D3) salgılanmasını inhibe eder. KBH’de membrana bağlı klotho ekspresyonunun azalması, FGF reseptör-klotho kompleksleri yoluyla FGF-23 aracılı sinyal iletimini sınırlar ve PTH düzeylerinde artışa neden olur. Ayrıca, çözünür klotho’nun doğrudan böbrekteki fosfor atılımını kontrol ettiği ve lα-hidroksilaz aktivitesini ve PTH ile FGF-23 salgılanmasını düzenleyerek sistemik mineral homeostaza katkı koyduğu da bilinmektedir. Ayrıca, çözünür alfa-klotho sistemik dolaşımda bulunan fonksiyonel majör formdur. Bunun yanında beyin omurilik sıvısı (BOS) ve idrarda da bulunur. Böbreklerin, çözünür alfa-klothonun ana kaynağı ve dolayısı ile sistemik konsantrasyonunun esas düzenleyicisi olduğu bilinmektedir.

Veteriner Hekimliği ve hayvan sağlığı alanında önemli bir yere sahip olan BMC Veterinary Research dergisinin son sayısında Yi et al., 2020 tarafından KBH’li köpeklerde alfa-klotho’nun KBH’nin laboratuvar tanısında olası kullanımına yönelik yapılan çalışma sonuçları yayınlanmıştır. Araştırıcılar nefron kaybının, çözünür klotho sentez ve salgılanmasında azalmaya yol açabileceği hipotezinden yol çıkarak sağlıklı ve KBH’li köpeklerde serum ve idrarda alfa-klotho düzeylerini belirlediler ve değerlendirdiler. Bunun yanında alfa-klotho sonuçlarını IRIS (International Renal Interest Society) KBH rehberine göre hastalık aşamaları ve serum SDMA, kreatinin, BUN, fosfor konsantrasyonları ve idrar alfa-klotho:kreatinin oranı ile birlikte de değerlendirerek aralarındaki ilişkiyi ortaya çıkarmaya amaçladılar.

Çalışma sonuçlarına bakıldığında, ileri KBH’li köpeklerde özellikle idrar alfa-klotho:kreatinin sonuçlarında azalma olduğu tespit edilmiştir. Araştırıcıların ortaya çıkardığı bir diğer dikkati çeken bulgu ise idrar alfa-klotho:kreatinin oranının serum SDMA, BUN, kreatinin ve fosfor konsantrasyonları ile negatif ilişkili olmasıdır. Bu durumunda alfa-klothonun KBH ve KBH-mineral kemik bozukluğu gibi klinik sonuçlar ile ilişkili olabileceğini desteklediği ve yararlılığını doğrulamak için daha fazla çalışmaya ihtiyaç duyulduğunu belirtmişlerdir.

Hayvan sağlığı alanında rutin laboratuvar tanının önemi her yeni çalışma ile daha da artmaktadır. Bir biyokimyasal belirtecin rutin veya özel laboratuvar testleri arasında yer alabilmesi için şüphesiz ki birçok çalışmaya ihtiyaç duyulmaktadır. Yi ve ark., 2020 yaptıkları bu çalışma ile KBH tanısında ve belki de hastalığın izlenmesinde yeni bir parametrenin kullanımına yönelik önemli bir süreci başlattılar.

Çalışmanın tamamına erişmek ve okumak için: Yi, H. J., Lee, J. B., Lee, K. P., Oh, Y.-I., Song, K. H., & Seo, K. W. (2020). Investigation on urinary and serum alpha klotho in dogs with chronic kidney disease. BMC Veterinary Research, 16(1), 246. https://doi.org/10.1186/s12917-020-02458-5

 

Köpeklerde karaciğer hastalıklarının laboratuvar tanısında yeni bir belirteç: miR-122

miR-122

Karaciğer hastalıkları, köpeklerde yaygın olarak görülmektedir ve önemli bir mortalite nedenidir. Bu nedenle teşhis ve özellikle erken teşhis oldukça önemlidir.

Günümüzde karaciğer hastalıklarının tanısı amacıyla laboratuvar testlerinden yardım alınmaktadır. Ancak bu testlerin birçoğunun duyarlılığı ve spesifitesinin yüksek olmadığı da bilinmektedir. Bu durum sonuçlar ve şüpheli klinik vaka arasında ilişki kurulmasını zorlaştırılmaktadır. Dolayısı ile araştırıcıların daha duyarlı ve spesifik yeni bir belirteç arayışları devam etmektedir. İşte bunlardan biri de son zamanlarda dikkati çeken mikroRNA-122 (miR-122)’ dir.

MikroRNAlar 18-28 nükleotidden oluşan, protein kodlamayan küçük RNA molekülleridir. Kan dolaşımda bulunan çeşitli tipleri vardır ve bunlar organ spesifitesi göstermektedir. İnsanlarda 940 tipi tanımlanmıştır. Protein ekspresyonunda düzenleyici rolleri olduğu bilinmektedir. Miktar ölçümleri PCR tekniği ile yapılabilmektedir. Özellikle miR-122 tipi hepatositlerde yüksek oranda bulunmaktadır ve toplam mikroRNA’ların %70’ini oluşturmaktadır 1. Dolayısı ile karaciğer spesifik olarak kabul edilmektedir ve ilk kez doku spesifik olarak tanımlanan miRNA’dır 2.

Primat ve deney hayvanlarında yapılan çeşitli çalışmalar olmasına rağmen köpeklerde kısıtlı sayıda çalışma bulunmaktadır. Bunlardan dikkati çeken biri de Oosthuyzen ve ark.nın (2018) yaptığı çalışmadır 3. Çalışmada sağlıklı, karaciğer hastalığı ve karaciğer dışı hastalığı olan köpeklerin serum örneklerinden miR-122 konsantrasyonları ve rutinde altın parametre olarak kullanılan ALT enzim aktiviteleri ölçülerek karşılaştırma yapıldı. Araştırıcılar elde ettikleri bulguları değerlendirdiğinde sağlıklı köpekler ile karaciğer-dışı hastalığı olan köpekler arasında anlamlı bir fark bulmadı. Bunun yanında karaciğer hastalığı olan köpeklerde ise miR-122 ve ALT seviyelerinin daha yüksek olduğu, paralellik gösterdiği ve karaciğer hastalığının yüksek doğrulukla tanımlanabildiğini tespit ettiler. Ayrıca, sağlıklı köpekler için kan dolaşımındaki miR-122 için referans aralığını da belirlediler.

Çalışma sonucunda, miR-122’nin köpeklerde karaciğer hastalığı için potansiyel bir tarama aracı olarak kullanılabileceği ve spesifik tanıda umut verici bir adım olduğu belirtildi. Ayrıca MiR-122’nin, ALT enzim aktivitesinin referans aralıklarında olduğu zaman karaciğer hastalığını doğru bir şekilde tespit edip edemeyeceğinin kesin olarak belirlenmesi gerekliliği ve daha fazla yapılacak çalışmalar ile karaciğer hastalığı şüphesi olan köpeklerin tanısal değerlendirme ve tedavi yolunda değerli bir araç olabileceği vurgulandı.

Kaynaklar
1-Tanase CP, Ogrezeanu I, Badiu C. MicroRNAs. Mol Pathol Pituit Adenomas. 2012:91-96. doi:10.1016/B978-0-12-415830-6.00008-1
2-Jopling CL. Liver-specific microRNA-122. RNA Biol. 2012;9(2):137-142. doi:10.4161/rna.18827
3-Oosthuyzen W, Ten Berg PWL, Francis B, et al. Sensitivity and specificity of microRNA-122 for liver disease in dogs. J Vet Intern Med. 2018;(May):1-8. doi:10.1111/jvim.15250